Audiometrie : meetprincipe en praktische toepassingen

Audiometrie is een onderzoek dat gewoonlijk door een KNO-arts wordt uitgevoerd om het gehoor te meten. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen :

• Tonale audiometrie, die zowel lucht- als benig moet zijn,
• Spraakaudiometrie, waarbij een lijst woorden wordt voorgelezen die de patiënt moet herhalen.

Wij zullen hier alleen zuivere toon audiometrie beschouwen. Zuivere-toonaudiometrie meet het gehoor van een proefpersoon door geluiden met verschillende frequenties en intensiteiten in het oor te zenden. De resulterende curve wordt een audiogram genoemd. Hiermee kan het gehoor van de betrokkene worden beoordeeld, het gehoorverlies worden gemeten, het type gehoorverlies (geleidingsverlies, perceptief gehoorverlies of gemengd gehoorverlies) en het uitzicht van de curve naar gelang van de geteste frequenties.

Uitvoering

Het onderzoek wordt gestart met luchtgeleiding. Dit betekent dat het geluid door de lucht reist via het trommelvlies en de gehoorbeentjes om het binnenoor te bereiken (een punt hier). Dit wordt gedaan met een koptelefoon van goede kwaliteit en idealiter in een geluidsdichte audiometrische cabine. Gehoordrempels worden gemeten voor frequenties van 125Hz (lage frequentie) tot 8000Hz (hoge frequentie).

De geteste frequenties zijn : 125Hz, 250 Hz, 500Hz, 1000Hz, 2000Hz, 4000Hz, meestal 6000Hz en tenslotte 8000Hz. Het resultaat wordt gegeven in decibels verlies op de ordinaat.

Het onderzoek gaat verder met de beengeleiding. Een kleine vibrator wordt achter het oor op het bot (mastoïd) geplaatst. Het geluid bereikt nu het binnenoor via het trommelvlies en de gehoorbeentjes. Het resultaat van deze test geeft twee curven: de luchtcurve en de botcurve voor elk oor. Aangenomen wordt dat de luchtgeleiding beter zal zijn dan de beengeleiding (via het beenpad). Het is echter gebruikelijk dat wanneer de beengeleiding bij de test slechter is dan luchtgeleiding, deze als gelijk aan luchtgeleiding wordt aangegeven. Indien de beengeleiding echter beter is dan de luchtgeleiding, dan wordt de werkelijke waarde ervan gemarkeerd, waardoor twee afzonderlijke curven op het audiogram ontstaan.

Resultaten

Uit dit onderzoek worden 3 verschillende audiometrische curven afgeleid :

• Bot- en luchtgeleiding worden verward. We spreken van perceptuele doofheid wanneer er een gehoorverlies is. Het is een doofheid van het binnenoor (auditieve cellen van het slakkenhuis / auditieve weg).

• Bot- en luchtgeleiding zijn gescheiden.
De beengeleiding is normaal, de luchtgeleiding is slecht: we spreken van een geleidingsdoofheid, d.w.z. van het middenoor (trommelvlies / gehoorbeentjes / vloeistof in het lichaam). Klassiek herstelbaar door een mogelijke chirurgische ingreep.

• De lucht- en beengeleiding versmelten niet, maar beide curven worden aangetast: men spreekt van gemengde doofheid.

Rechter oor gemengde doofheid met een voornamelijk perceptuele component.

Linker oor zuiver sensorineuraal gehoorverlies van het presbyacusis type.

Rechter en linker oren rechter- en linkeroor : in hoofdzaak geleidingsdoofheid (chronische otitis met tympano-ossiculaire laesies).

Het is dus perfect mogelijk te horen zonder trommelvlies of gehoorbeentjes en een chirurgie, die tegenwoordig minder wordt beoefend dan vroeger, bestond in gevallen van destructieve laesies van het trommelvlies uit het uitvoeren van een totale evacuatie (die niet-conservatief werd genoemd), die bestond uit het reinigen van het middenoor terwijl het beschadigde trommelvlies en de gehoorbeentjes werden verwijderd.

Deze beengeleiding wordt gebruikt in verschillende toestellen die geluid via het mastoïd uitzenden. Er zijn ook tuba’s die onder water muziek leveren… Een “waterdichte” snorkel waarin een kleine radio muziek afspeelt die naar het binnenoor wordt gezonden door de tanden die het mondstuk omklemmen.

Bovendien hebben andere dieren, in de evolutie van de soorten, geen middenoor. De beroemde kikker met de grote mond vond ooit zijn bijna alter ego. Dit is zijn verhaal.

Nadat de kikker met de grote mond zijn reis over de wereld had beëindigd en belangstelling had gekregen voor de dingen en wezens die het uitgestrekte land bevolkten, keerde hij naar huis terug via een archipel waarvan alle dieren de schoonheid hadden geprezen: de Seychellen-archipel. Daar ontmoette zij een dier dat in alle opzichten op haarzelf leek, maar zij realiseerde zich, na zo veel gereisd en geleerd te hebben, dat het geen buiten- of middenoor had! Geïntrigeerd en nieuwsgierig vroeg zij hem, terwijl zij luid sprak en haar stem verhief, omdat zij had begrepen dat deze arme kikker niet goed kon horen, of hij ook een kikker met een grote mond was van een voor haar onbekende soort..

Je hoeft niet zo hard te schreeuwen,” antwoordde het vreemde wezen, “Ik kan je horen en ik ben de Gardiner-kikker van de regenwouden !

Deze zeer echte kikker heeft maar één binnenoor. Een zeer dun membraan tussen de mond en het gehoororgaan zorgt voor de overdracht van geluiden naar het binnenoor ter vervanging van het afwezige buiten- en middenoor! Zonder het te weten, had onze reizende kikker zojuist een variëteit van kikkers ontmoet, geïsoleerd van het Afrikaanse continent door de afscheiding van de archipel enkele miljoenen jaren geleden en waarvan de auditieve evolutie geblokkeerd was gebleven in dit primitieve oorstadium.

De evolutie van de soorten over miljoenen jaren heeft ons een buitenoor (gehoorgang en oorschelp) en een middenoor (trommelvlies en gehoorbeentjes) opgeleverd en hoewel geluid ook zonder deze attributen kan worden overgebracht, kan het primitieve oor van de Gardinerkikker niet concurreren met ons huidige systeem.

Pathologieën volgens de curven

Perceptueel gehoorverlies

Ze zijn het gevolg van laesies aan het binnenoor die kunnen aantasten :

• Het orgaan van Corti : de behandeling bestaat uit een hoortoestel, de enige mogelijkheid om het gehoor van de patiënt weer aanvaardbaar te maken. Het uiterlijk van de kromme is suggestief voor de diagnose. Zuivere perceptuele schade gericht op de lage frequenties kan wijzen op de ziekte van Menière, die gepaard gaat met grote duizeligheidaanvallen met progressieve schade aan het gehoor tijdens de duizeligheidaanvallen. Dit is echter een zeer zeldzame ziekte. Meestal is de schade progressief en geconcentreerd op de hoge frequenties, wat in 8 van de 10 gevallen doet denken aan de natuurlijke veroudering van het oor (presbyacusis), maar deze schade kan familiaal zijn en sneller progressief (soms de middenfrequenties aantastend). De behandeling blijft in alle gevallen de aanpassing van een hoortoestel, dat kan worden voorgesteld vanaf een verlies van gemiddeld 30 dB.

• Centraal cerebraal letsel : In dit geval worden verstaanbaarheidsproblemen opgemerkt, vooral bij stemaudiometrie. Het hoortoestel heeft in dit geval geen effect.

Zuiver geleidingsgehoorverlies

Ze variëren van :

• Traumatische of niet-traumatischetympanische perforatie die spontaan kan genezen, vooral wanneer het oor gezond is (wattenstaafje / baro-traumatisch duikongeval…)

• Tympanische laesie : op een oor met een infectieus verleden, zal reconstructieve chirurgie (droog oor) nodig zijn.

• Seromucosale otitis, die zeer vaak bij jonge kinderen voorkomt, kan het gebruik van trans-tympanische beluchters (oude jojo’s) noodzakelijk maken als het ongemak op school aanzienlijk is of als de seromucosale otitis een bron van eigen complicaties is.

• Otosclerose, dat is een ankylose van de stapes die een operatie en vervanging van de stapes door een teflon zuiger vereist. De curve is suggestief (verlies overwegend in het lagere register) en er is vaak een familiegeschiedenis.

Gemengde doofheid

Zij kunnen alle hierboven genoemde pathologieën combineren. Soms is er echter een heel klein verschil tussen de bot- en luchtcurve (dit wordt een Rinne genoemd) en kan het gewoon een perceptief gehoorverlies zijn dat geassocieerd wordt met een disfunctie van de buis van Eustachius (een eenvoudige rinofaryngitis zal de truc doen…)

Het belang van het meten van de 6000Hz op het audiogram

Simpelweg omdat het veruit de meest getroffen frequentie is bij geluidstrauma’s (nachtclubs etc…) of bij druk trauma’s (apneu / duiken) en het is een frequentie die niet altijd wordt gemeten door de KNO-arts. Zorg er dus voor, wanneer een nachtje in een nachtclub min of meer blijvende tinnitus geeft, dat de 6000Hz getest is voordat je te horen krijgt: “Gelukkig is er geen gehoorbeschadiging…”

Het is duidelijk dat de beste behandeling in dit geval oorBESCHERMING is !

Legende : Rode curve = rechter oor / Kruis en stippellijn = beengeleiding

—

De Orison is een gehoorversterkers dat onzichtbaar en gehoorklaar is. De Orison is ontworpen door KNO-artsen en compenseert ouderdomsslechthorendheid (presbyacusis). Hiermee kunt u spraak duidelijk verstaan in alle geluidsomgevingen. 299€ per oor. Geen voorschrift nodig. Tevreden of terugbetaald gedurende 20 dagen. CE. 2 jaar wettelijke garantie.